Sıddîk Nâci Eren Efendi’nin “Özün Özü” eserinden Hazreti Adem’in (a.s.) tövbesi
Peygamberimizin (s.a.v.) yolunu tutup Adem Peygamber gibi tevbe etmelidir. Şeytan mezhebini tutar ve şeytan mezhebi üzere tevbe ederse o kimsenin tevbesi kabul olmaz.
Adem peygamberin tevbe hususundaki mezhebi şöyledir: günahı kendi nefsine yükler ve: “Ey Rabbimiz! Biz nefislerimize zulmettik.” (A’raf Suresi,
ayet: 23) diyerek istiğfar ve tevbede bulunur. Böylesine tevbeyi Hak Teala kabul eder.
Şeytanın mezhebine gelince; şeytan, isyanı takdir-i ilahiye havale eder ve der ki: “Rabbimin emri gereğince fısk ettim.” Böyle olunca da tevbesi kabul olunmaz.
Hakkın taleb edicisi olan kimse Hak Teala’nın emirlerine yapışıp nehiylerinden ictinab etmelidir. Herşeyi takdir-i ilahiye havale etmemelidir.
Bir gün Adem (A.S.) yolda giderken kendisine şeytan sataştı. Adem (A.S.) dedi ki:
– Ya Şeytan! Benimle ve oğullarımla bir düşmanlığın var mıdır?
Şeytan cevaben:
– Seninle ve oğullarınla düşmanlığım ebedi olarak vardır.
– Niçin?
– Bir günah sen işledin, bir günah da ben işledim.
Sen de tevbe ettin, ben de. Senin tevben niçin kabul olundu da benim tevbem kabul olunmadı?
– Seni mel’un! Bir günah işledin, lakin onu da takdire bıraktın. Ebedi olarak lanetlendin. Ben bir günah işledimse de kendi nefsimi kınadım. O günahı nefsime havale ettim. Tevbem kabul olundu; yarlıgandım.
Uşşaki Şeyhi Sıddîk Nâci Eren Efendi’nin “Özün Özü” eserinden Hz. Adem a.s.‘ın tevbesini açıklamaya çalıştık…
Kaynak:
1- Özün Özü / Sıddık Naci Eren Efendi Hz.
Kitap temini : Şelale Yayıncılık / 0 216 420 9581
