Baş verip tevhidi, koma zinhar!
Can verip tevhidden ayrılma, ey yâr!
Tevhid olur, zira sermâyen senin,
Can içinde esas mâyen senin!.
Tevhidi zinhar terk etme, aziz,
Tevhid için gönlünü eyle temiz.
Her kim ki, tevhidi yok, canı yok.
Can mıdır o can ki, onun îmanı yok.
Tehvid eden dildir, o yanılmayan,
Tehvid edendir, tamuda kalmayan,
Tevhid eden dile, Hak tanık ola,
Tevhid eden gözler, uyanık ola.
Tevhid edeni Cehennemde yakmayalar,
Boynuna onun zinciri takmayalar.
Tevhid edenden kaçar, şeytan-ı lâin,
Tevhid eden, mekr-i şeytandan emin.
Tevhid ehlidir, Hakk’a doğru giden,
Tevhidi bırakandır, yolu eğri giden.
Her amel ki, kılasın tevhid ile
Gözyaşı dola, tamamen aşk ile.
Mü’min’in tevhidi, kaç yerde gerek,
Canda, gönülde, hem dilde gerek.
Candan öte, tevhidde vardır makam,
Bilir onu veli, yâ bilmez onu avâm.
Odur o Hak dediği, gafil kişi,
Zira kim düşvar, olur anın işi vâriddir.
Kur’ân’da, âyet bu söze;
Hak «Belhüm edallü» dedi size…
Eşref oğlu Rûmî’nin sen yâ Ganî
Can içinde muhkem et tevhidini.
Dili zâkir, gönlü âşık, canı mest
Tevhid’in ederdi, ölümden elest.
Kâmu yerde, tevhidini söylesin
Canı tevhidden, ayrı olma ey, Âziz…
Uşşaki Şeyhi Sıddık Naci Eren Efendi Hz.’lerinin (ks) Muslumaniz Elhamdulillah isimli eserinden bir kesit…
